Hoe ziet Wieringen er uit in 2015?

Infrastructuur

In 2015 is Wieringen niet langer in tweeën gesneden door de N99, beter bekend als de betonweg. Een aantal factoren heeft ervoor gezorgd dat de hele weg nu niet alleen verdiept, maar ook overdekt is aangelegd. Al in 1997 was een begin hiermee gemaakt door de weg bij Westerland in de oude spoorgeul te leggen en er een viadukt over aan te leggen. Bij de oplevering bleek dit zo’n succes, zowel landschappelijk als veiligheidstechnisch, dat men besloot de hele weg zo aan te leggen. De weg bestaat nu uit afgezonken tunneldelen, onderbroken door enkele op- en afritten bij Westerland, Hippolytushoef, Oosterland en Den Oever.

Een bijkomend voordeel was dat de natuurlijke begrenzing van de dorpen verdwenen was, want op de tunneldelen was ruimte voor het bouwen van huizen en bedrijfspanden (zie kaartje). Het laten zinken van de N99 heeft ook landelijk navolging gekregen. Talloze gemeentes en overheidsinstellingen zijn komen kijken, met als gevolg dat de minister van Verkeer en Waterstaat een deel van de honderden miljarden die zijn bespaard toen Nederland besloot uit de Europese Unie te stappen te investeren in het verzinken en overdekken van alle hoofdverkeerswegen in Nederland.
Door de ingenieuze bouw van de tunnel blijkt de verkeersveiligheid ook toe te nemen. Nooit meer last van tegenliggers, rukwinden, regen, ijzel of laagstaande zon en dankzij de radarnavigatie die in alle auto’s is ingebouwd kan er ook sneller gereden worden. Toekomststudies praten nu al over de mogelijkheid om een onderdruk te creëren in de tunnelbuizen waardoor de luchtweerstand - en daarmee ook het brandstofverbruik - drastisch afnemen. Maar dat is meer iets voor 2030.

Visserij

Boven de grond is ook het nodige gebeurd. Na het wereldwijde verbod op de handel in wilde vis (vis gevangen in open zee of in rivieren) van 2005 heeft de Wieringer gemeenschap in eerste instantie zware klappen gekregen. Een groot deel van de beroepsbevolking was van de ene dag op de andere werkloos en de haven van Den Oever lag er nutteloos bij. Gelukkig hadden enkele vooruitziende vissers uit Den Oever het uitsterven van de meeste vissoorten zien aankomen en reeds voor de eeuwwisseling begonnen zij voorzichtig met het kweken van vis. Geholpen door een subsidie uit Den Haag konden zij een groot stuk IJsselmeer ten zuiden van de Afsluitdijk pachten dat zij inrichtten als visvijvers. Een strook van 15 kilometer lang en 2 kilometer breed aan weerszijden van de Afsluitdijk (uit natuuroogpunt bekeken toch al niet zo interessant) is nu ingericht voor het kweken van allerlei soorten vis, krab, mosselen en oesters. Een kleine 15 jaar na het aarzelende begin heeft deze bedrijvigheid zo’n vlucht genomen dat de Wieringer vissector het beter doet dan ooit. Volgens onderzoek van marinebiologen zal de visstand zich over ongeveer 30 jaar, zo rond het jaar 2050 dus, weer zo ver hebben hersteld dat gecontroleerde visvangst weer mogelijk wordt. Het is echter onwaarschijnlijk dat de Wieringer vissersboten dan weer zullen uitvaren. Iedereen is tenslotte met de huidige situatie tevreden. De werkgelegenheid in de visserij is verzekerd, er wordt geen schade toegebracht aan de visstand en doordat de vissersvloot niet meer vaart is er minder milieuschade.

Energievoorziening

Voor de energievoorziening wordt gebruik gemaakt van windmolens die op en langs de Afsluitdijk geplaatst zijn.
Verder is ieder modern huis nagenoeg zelfvoorzienend wat elektriciteit en warmte betreft. Door isolatie en bouwvorm (zie ook het hoofdstuk wonen) wordt enorm op de verwarmingskosten bespaard. Alle huizen zijn voorzien van zonnecollectoren en zonnecellen.
Voor meer informatie over windmolens: Landelijk Bureau Windenergie
Voor meer informatie over zonnecellen: ECN
Voor meer informatie over energiebesparing in het algemeen: NOVEM.

De boeren worden gestimuleerd om energiegewassen te kweken, zoals olifantsgras. Dit is een milieuvriendelijk alternatief voor het stoken van energiecentrales. Energiegewassen nemen eerst kooldioxide op om te groeien, dus bij verbranding komt er geen extra kooldioxide vrij. Ze leveren dus geen bijdrage aan het broeikaseffect. Hennep zou ook een geschikt gewas zijn om te kweken, maar zoals bekend heeft dit gewas bepaalde neveneffecten die een grootschalige verbouw in de weg staan.

Landbouw

Met de landbouw is het sinds 1997 helaas niet zo goed gegaan. Na jaren van bruinrot, varkenspest, gekke koeienziekte en vogelpest zijn er op het oude land van Wieringen nog 4 boeren. In de Polder Waard Nieuwland zijn er nog 8. Samen met een aantal hobbyboertjes die voornamelijk schapen houden zijn zij verantwoordelijk voor de handhaving van het agrarisch karakter van Wieringen. In ruil voor subsidies (die gefinancierd worden uit de toeristenbelasting) hebben de boeren afgesproken prikkeldraad en hekken zoveel mogelijk te vervangen door tuunwoallen, zoveel mogelijk biologisch-dynamische produkten te telen en koeien en schapen zoveel mogelijk buiten te laten lopen. Door de landelijke invoering van de eco-tax zijn milieuvriendelijke produkten niet langer duurder dan “normale” produkten.
Omdat op het gebied van de biotechnologie enorme vooruitgang is geboekt is het in 2015 mogelijk veel hogere opbrengsten per hectare te realiseren. Hierdoor kan met een veel geringere hoeveelheid land dezelfde opbrengst behaald worden. Ook zijn er minder kunstmest en bestrijdingsmiddelen nodig. Zo komt er landbouwgrond beschikbaar voor andere doeleinden, zoals woningbouw, recreatie en bosbouw. In de Wieringermeer zijn de gevolgen van deze nieuwe groene revolutie het duidelijkst zichtbaar. Langs de grens van Wieringen is nu een breed randmeer ontstaan. Wieringerwerf is nog verder uitgebreid en ten noorden van Wieringerwerf is een groot deel van het land met bos beplant. Het is de bedoeling dat hier met snelgroeiende boomsoorten een produktiebos wordt opgezet dat Nederland minder afhankelijk maakt van de import van hout en papier. Ook op andere plaatsen in Nederland is op grootschalige wijze bos aangeplant.
Omdat een groot bos niet met het karakter van Wieringen strookt is afgezien van de mogelijkheid om bomen te planten. In plaats daarvan is gekozen voor het behoud van weilanden en akkers. De akkers blijven voor een deel braak liggen en de weilanden zijn ingezaaid met langzaam groeiende grassoorten en worden zoveel mogelijk begraasd door vee. Door voor deze aanpak te kiezen is Wieringen nog steeds een groene oase gebleven, die extra aantrekkingskracht uitoefent op ecotoeristen.

terug naar boven