menu
| |
de Geschiedenis van WieringenEen vliegtuigcrash 3 november 1943
Frank D. Gallion, een 24 jarige piloot uit Ohio, vertrekt met zijn Republic P-47D Thunderbolt van een vliegbasis in Essex, Oost-Engeland. Samen met 11 andere jachtvliegtuigen van het 334ste squadron zal hij bommenwerpers begeleiden naar Wilhelmshafen. Het is ochtend als ze opstijgen. De oorlog heeft nu een stadium bereikt dat de geallieerden niet langer alleen 's nachts bombardementsvluchten boven Duitsland uitvoeren. Ook overdag worden de Duitse steden bestookt.
Korte tijd was er onduidelijkheid over wat er met de motor van het vliegtuig was gebeurd. Deze bevond zich namelijk niet meer in de restanten van het vliegtuig. Een zoektocht had weinig zin. Ooggetuigen van het luchtgevecht wisten namelijk te vertellen dat de motor in een akker in de Wieringermeer terecht was gekomen, vlakbij het Robbenoordbos en de IJsselmeerdijk. De motor is door Duitse troepen uitgegraven, op een kar getakeld en afgevoerd.
februari 1995De berging van de P-47 kon op veel belangstelling rekenen. Het is vrij zeldzaam dat een wrak zo goed bewaard blijft. In dit geval kwam dat doordat het voor 80 procent onder water heeft gelegen.De eerste fase was dat duikers met grote zandzuigers het zand rond het vliegtuig weg haalden. Zodoende kwam de cockpit vrij en konden na meer dan 50 jaar de stoffelijke resten van de piloot geborgen worden. Vervolgens worden stroppen aangebracht en kunnen de kranen van de bergingsschepen beginnen met het uit het water trekken van de P-47. De IJsselmeerbodem geeft zijn schat niet zo maar prijs. Even dreigt de operatie fout te gaan. Doordat het wrak vol met modder is gelopen is het topzwaar geworden en dreigen de kranen te worden overbelast. Waarschijnlijk is dit ook de reden waarom de romp van het vliegtuig kort nadat die uit het water is getild alsnog in twee stukken breekt. Eenmaal op het dek van het bergingsschip moet er snel gewerkt worden. De gravendienst van de landmacht doorzoekt het toestel op zoek naar stoffelijke resten die de definitieve identificatie van de piloot mogelijk moeten maken. Ondertussen wordt het wrak met een olie bespoten om te voorkomen dat het na 50 jaar onder water binnen korte tijd in één klomp roest verandert. Na conservatie wordt het toestel tentoongesteld. Of Frank Gallion is begraven op de Amerikaanse oorlogsbegraafplaats in Margraten of na 50 jaar toch nog naar huis in Ohio is gegaan is niet bekend.
|