menu

Leylijnen

Woord vooraf

Het nu volgende is opgenomen op de Pago Wirense site als illustratie van de aantrekkingskracht van de Michaelskerk van Oosterland. Aangezien ik persoonlijk niet in het bestaan van leylijnen geloof, kan en zal ik ook geen vragen over dit onderwerp beantwoorden. De inhoud van deze pagina is volledig voor rekening van de schrijvers: Chris Zoet, Bastiaan Stok en Ton van der Leeden. Zij schreven over dit onderwerp ook een boekje, getiteld "Langs mystieke plekken in Noord-Holland-midden".

Wat zijn leylijnen en leycentra ?

Leylijnen zijn energiebanen die min of meer kaarsrecht langs het aardoppervlak stromen. Ze zijn ongeveer een meter breed en een meter hoog en je kunt ze zien als kanalen waar doorheen kosmische energie vloeit.
Deze kosmische energie van hoge frequenties belevendigt onze aarde en daar waar deze zgn. etherische energielijnen elkaar kruisen ontstaan knooppunten van energie, dat zijn de leycentra. Eigenlijk zijn de leylijnen en de leycentra goed vergelijkbaar met de meridianen en de acupunctuurpunten van het menselijke lichaam waar eveneens de levensenergie van de mens doorheen stroomt. Deze lijnen en centra zijn op te sporen met wichelroeden en sommige mensen nemen ze zelfs zonder die hulpmiddelen waar.
Een leycentrum van deze etherische energie is goed vergelijkbaar met een draaikolk in het water. De energie van een leycentrum is rechtsom draaiend wanneer als kosmisch injectiepunt daar de levensenergie naar binnen stroomt.
Een leycentrum is dus een magnetisch pooltje of "aarde-chakra".
De mens is zich altijd van deze plekken van verhoogde levensenergie bewust geweest en is zich daarop gaan vestigen.
Een leycentrum werkt ook duidelijk energieverhogend voor diegene, die daar een poosje vertoeft. Het omgekeerde is echter ook waar, daar waar beschavingen ontstonden werden door de gebundelde krachten van daar wonende mensen zulke plekken van verhoogde levensenergie gecreeerd.
Een heel opvallend fenomeen is dat er in West Europa een heel lange kaarsrechte leylijn bestaat waarbij men steeds weer geconfronteerd wordt met de aartsengel Michael, deze leylijn van etherische energie loopt van Santiago de Compostela over Carnac, Le Mont St. Michel, Hargen, Keinse, Oosterland, Harlingen, Wijnaldum, Sylt, Stockholm naar Arkhangelsk.

ADDENDUM bij het boekje "Langs mystieke plekken in Noord-Holland-midden"

De Nederlandse Hervormde Sint Michaëlskerk van Oosterland is niet in de beschreven route in dit boekje opgenomen. Het viel buiten het bestek van het boekje omdat de route anders te groot zou worden.
Toch is ook hier een zeer belangrijke krachtplek of leycentrum en deze plek houdt een sterk verband met het sterkste leycentrum van Nederland.
Dat bevindt zich bij de bron naast de kapel van Keinse, dat bij de spoorbaan even ten noorden van Schagen ligt.

Het boekje beschrijft dat Keinse, maar ook Oosterland, zich bevindt op een bijna 4000 km lange leylijn waarbij men van het zuidwesten naar het noordoosten steeds weer bij plekken komt, die te maken hebben met de Aartsengel Michaël. Andersom komt men hier steeds een Vikingverleden tegen.
Deze leylijn loopt van Santiago de Compostela via Carnac en Le Mont St. Michel door naar Hargen, Keinse, Oosterland, Harlingen met zijn Michaëlskerk, de Friese koningsterp Wijnaldum, het eiland Sylt, dan door langs Stockholm naar Arkhangelsk met zijn Michaëlsklooster.
Bij Oosterland is het grote leycentrum een plek ten oosten van het koor op het kerkhof op ongeveer 8 meter afstand van de muur.
Als men die vindt met de bij het boekje meegeleverde wichelroeden dan kan men ook de genoemde lange leylijn schuin verlopend terugvinden. De plek is zelfs vaag zichtbaar in het gras en madeliefjes groeien daar sterker.
De helderziende Chris Zoet kreeg ten tijde van de Vikingvondst op Wieringen (replica in “het huis van de Aarde” te Den Oever) zonder verdere voorkennis door, dat bij de kerk van Oosterland een zogenaamd Wi-Heiligdom van de Vikingen is geweest. In die tijd bestond het heiligdom uit een driehoekige vorm, die aangegeven was door drie hoge staande zwerfkeien, ook wel menhirs genoemd. Twee van zulke zwerfkeien stonden aan weerskanten van het koor op een noordzuid lijn en op de top van die driehoek stond op het bedoelde grote leycentrum van Oosterland de derde menhir. Thans staan twee van deze menhirs schuin voor de kerktoren. De plekken van deze drie zwerfkeien zijn duidelijk met de wichelroeden op het kerkhof terug te vinden.
Op de plek waar de noordzuid lijn de hartlijn van de crypte kruist hield de Vikingpriester met zijn gezicht gericht naar het oosten, richting tophoek, zijn sacramenten. Deze plek is sterk waarneembaar in de crypte evenals daarboven.


© Pagowirense.nl 1997-2007
naar begin van pagina
Kixtart.nl ||| start / English | geschiedenis | legendes | oude foto's | dorpen | volkslied | links | zoeken